Heroïsche sportevenementen voor een goed doel
Het aantal sportevenementen voor recreatieve sporters is de laatste jaren flink toegenomen. In de afgelopen jaren valt me op dat de gevraagde prestaties een toenemend heroïsch karakter hebben, al dan niet in combinatie met een goed doel. De prestaties worden extremer in die zin dat ze meer vragen van het doorzetting- en uithoudingsvermogen van de sporter. Maar ook techniek en behendigheid in afwisselende omstandigheden zijn van belang zoals bij obstacle runs.
Zelf reed ik de Tour de France, editie 2012, een dag voor de prof renners uit. In 21 dagen hebben we 3.479km afgelegd over precies hetzelfde parcours als de professionals. Mijn motivatie hiervoor? Ik wilde weten of ik het kon. Nadien was dit een prestatie die me de moed gegeven heeft deel te nemen aan wielerwedstrijden bij de elite dames.
Motivatie om mee te doen
Een mogelijke motivatie om mee te doen aan een sportevenement dat gekoppeld is aan een goed doel, is dat iemand in de omgeving van de sporter de ziekte heeft of had waar het goede doel geld voor ophaalt. Dit motiveert sporters om zich in te zetten voor het goede doel. Daarnaast zorgen dit soort evenementen voor een saamhorigheidsgevoel. Groepsdruk kan ook een belangrijke reden zijn om mee te doen. Als bijvoorbeeld collega’s al meedoen, haken andere collega’s sneller aan. Verder kunnen bekende Nederlanders die meedoen aan het evenement ook een belangrijke motivatie zijn.
En vanwege deze motivaties krijgt de uitslag van de sportmedische keuring een dubbel karakter. Bij voorkeur is het een bevestiging van de goede gezondheid en conditie die de sporter in staat stelt met een gerust hart deel te nemen. Op het moment dat er iets aan het licht komt dat nader onderzocht moet worden, wordt het spannend. De uitslag past niet in het verwachtingspatroon van de sporter, en ondanks dat een bevinding uit de keuring geen afkeuring of het hebben van een medische aandoening hoeft te betekenen slaat de onzekerheid toe. Wat mij betreft invoelbaar. Meestal blijkt uit een vervolg onderzoek dat de bevinding binnen de norm valt en dat er geen bezwaar is tegen deelname aan het sportevenement.
Behalve onzekerheid om de eigen gezondheid gaat er vaak nog iets spelen: groepsdruk. Want als op medische grond de sporter wordt afgeraden deel te nemen, dan wordt hem of haar deelname aan een mooi avontuur ontzegd. Dat is ‘all in the game’, maar buiten verwachting als het jouzelf overkomt. Vermoedelijk is dit de reden waarom sommige sporters wel klachten hebben, maar zich überhaupt niet laten keuren..
Als ik een sporter moet teleurstellen omdat ik hem of haar op medische grond moet afkeuren voor deelname aan het sportevenement, dan denk ik aan het interview met Dr. Rienks, mijn opleider cardiologie, in de Volkskrant recent. Naar aanleiding van de wielerdoden die de voorjaarsklassiekers ontsierden, betoogt hij dat ons diagnostisch vermogen als arts niet 100% dekkend is. Sommigen aandoeningen komen niet aan het licht, maar zijn er wel zo blijkt. In die gevallen dat we wel een aandoening diagnosticeren en zo misschien wel een onverwachte afloop van het sportevenement kunnen voorkomen, dan mag je ondanks de aanvankelijke teleurstelling toch van geluk spreken?
Referentie
E. van Lakerveld. Twee wielerdoden in minder dan twee weken: leidt wielrennen tot hartfalen? Volkskrant, 20 april 2018 Beschikbaar vanaf: https://beta.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/twee-wielerdoden-in-minder-dan-twee-weken-leidt-wielrennen-tot-hartfalen-~bc644042/
Meer informatie over sportmedische keuringen:
https://www.sportzorg.nl/sportkeuring-sportmedische-keuring
Gepubliceerd in Fietssport Magazine 3/2018
Foto: Femke Hoogland
