Tijdens de Slag om Norg vorig jaar maakte ik voor het eerst kennis met gravel racing. Die wedstrijd reed ik op mijn racefiets met Fulcrum Racing Quattro CX wielen en Vittoria Rubino 25mm draadbanden. Aan de start stonden al verschillende ‘early-adopters’ met dito stoere gravelbikes. Op de gravelstroken waren zij duidelijk in het voordeel, echter het merendeel van de race ging over asfalt waar de racefietsers hun energie konden sparen. Eenmaal over de finish was ik verkocht: de gravelstroken geven een extra dimensie aan racen.
Tekst: Tessa Veen-Backhuijs
Afgelopen 615km had ik het voorrecht om op de Specialized Diverge gravelracer te mogen toeren. Asfalt, schelpenpaden, mountainbikeroutes, alles wat ik kon ontdekken in de buurt van mijn woonplaats heb ik uitgeprobeerd. De Brabantse heide bleek ultiem geschikt, met name omdat ik die schelpenpaden te saai vind voor de mountainbike, maar ongeschikt voor de racefiets.Asfalt, schelpenpaden, mtb-routes, alles kan met de Specialized Diverge
Specialized heeft deze gravelracer gecategoriseerd als ‘adventure bike’, een alleskunner waarmee je je senang voelt in peloton maar ook in een gravelklim. Dat kan ik beamen. Voor de fanatieke fietser die het heerlijk vindt om 1 fiets te hebben ongeacht het type rit die hij/zij gaat maken is deze fiets ideaal. De brede velgen van de Axis Elite Disc wielen in combinatie met de 38mm Specialized Trigger Pro banden verhogen het comfort tijdens de rit. De noppen op deze banden bieden goede grip in de bochten, met name prettig bij natte/gladde wegcondities.
De keerzijde van een fiets die geschikt is voor bijna alle terreinen is dat juist de specifieke rij-eigenschappen die je met een mountainbike hebt, verloren gaan. Met name op de technische single-tracks blijf ik sneller op mijn oude aluminium mountainbike. Het scherp insturen in terugdraai bochten gaat naar mijn idee makkelijker met een mountainbike.
Ik heb gemerkt dat ik met de gravelracer vaker tegen hoge graspollen aanrijd. Het blijkt dat dit in de geometrie van het frame besloten ligt. Wanneer ik de afstand meet van het hart van de bracket-as tot de grond en dit vergelijk tussen mijn mountainbike en de gravelracer meet ik een verschil van 4cm! Het frame van de gravelracer rijdt 4cm dichter bij de grond ten opzichte van de mountainbike. Aangezien ik zowel op de mountainbike als deze gravelracer een crankarmlengte van 172,5mm heb, komen mijn voeten tijdens trappen dus dichter bij de grond.
In vroeger tijden noemden ze fietsen met een dergelijk frame een luie fiets. Dit klinkt negatief, maar dat is in dit geval niet zo bedoeld: deze fiets is geschikt om onontgonnen terrein te verkennen. De doodlopende weggetjes vormen niet langer een belemmering op je route want meestal kom je er wel door. En dus kun je eindeloos genieten van mooie stukken natuur waar je eerder nooit kwam.
