Bikepacken in Nederland. In corona tijd de optie om de zinnen te verzetten

Ik weet eigenlijk ook niet meer precies wat de aanleiding was. Ineens bedacht ik dat het me wel leuk leek om een paar dagen door Nederland te fietsen op m´n gravelbike en amper twee weken later was het zover..

tekst en foto’s: Bas Boom

Ieder z’n ding, maar een douche, lekker eten en een goed bed lijkt me niet onverstandig na een dag op de fiets.

Ik probeer minimaal twee keer per week te fietsen en het afgelopen jaar heb ik gemerkt dat ik steeds vaker de racefiets liet staan om met mijn Koga Beachracer de vele gravelpaden van het Gooi e.o. te verkennen. Soms alleen, maar steeds vaker met mijn fietsmaten van de Moeke Spijkstra Wielerclub in Blaricum.

Ditmaal ga ik echter alleen. Na een druk jaar, waarin ik m´n eigen coachpraktijk ben begonnen, ben ik wel toe aan een paar dagen helemaal niets. Sommigen gaan dan op het strand liggen met een boek; ik ontspan juist door inspanning.

Over de voorbereiding alleen kan ik een boek schrijven, want wat neem je mee? Ik heb besloten om niet in een tentje te gaan liggen, maar een (goedkoop) hotel te boeken. Ieder z’n ding, maar een douche, lekker eten en een goed bed lijken mij niet onverstandig na een dag op de fiets. Bovendien scheelt het bagage. Toch krijg ik het voor elkaar om de zojuist aangeschafte tassen propvol te stoppen met zaken die achteraf overbodig of niet handig blijken te zijn. Drie extra binnenbandjes om maar iets te noemen. En ook een spijkerbroek en polo blijken ineens meer te wegen dan je wellicht zou denken. Ik verschijn daardoor iedere avond wel keurig gekleed in de restaurants, maar een volgende keer zal ik zeker voor wat lichtere kleding kiezen.

Ik vertrek op een woensdagmiddag en op vrijdag tegen de avond ben ik weer thuis. De route loopt van Huizen, via een omweg, naar mijn eerste overnachtingsadres in Vierhouten. Ik ben daar opgegroeid en sindsdien probeer ik met enige regelmaat de prachtige Veluwe te bezoeken. Ook de dagen erna zal ik op en rondom de Veluwe fietsen. De route van de eerste dag maak ik zelf via de routebouwer van Strava. Voorkeur op ‘onverharde wegen’ en je komt op de mooiste plekken. Helaas kun je niet zien of onverhard ook daadwerkelijk gravel is, maar een kleine check bij Komoot doet wonderen. De routes van dag twee en drie baseer ik op routes van Gravelrides.cc. Een ideale site als je op zoek bent naar prachtige gravelroutes door heel Nederland.

Gravelrides.cc. Een ideale site als je op zoek bent naar prachtige gravelroutes door heel Nederland.

Direct nadat ik afscheid heb genomen van mijn vrouw en kinderen en het eerste gravelpad bij mij om de hoek oprijd, verschijnt er een grote glimlach op m’n gezicht. Ik ben dol op m’n gezin, maar het besef dat ik 2,5 dag lang over dit soort paden mag gaan fietsen, maakte me enorm vrolijk.

En zeer terecht zo blijkt. Dag 1 is wat korter (80km) dan de overige dagen, maar mán wat is Nederland mooi! Grindpaden, gravelpaden, zandwegen, zandpaden, bos, hei, weilanden; álles komt voorbij.

Een zwijn lijkt me zelfs te verwelkomen op de Veluwe, door op de laatste 10 km van de route, een tijdje langs het pad mee te lopen.

Ik verblijf de 1^e nacht in Hotel de Vossenberg. Prima hotel waar je voor nog geen 70 euro per nacht inclusief ontbijt kunt verblijven in een 1 persoonskamer. En je fiets mag mee naar binnen!

Na een heerlijke douche, een prima diner en nog wat IPA’s in de bar besluit ik snel m’n mand in te duiken. Morgen wéér een feestdag.

Mijn fietsbroek heb ik na een handwas niet goed uitgehangen waardoor ik in een zeiknatte bib de ontbijtzaal betrad.

Dag twee begint met de ontdekking dat ik m’n fietsbroek de dag ervoor niet goed uitgehangen heb na de ‘handwas’ in de douche, waardoor ik in een zeiknatte bib de ontbijtzaal betreed. Gelukkig heb ik wél extra shirtjes geregeld, zodat m’n bovenlichaam in ieder geval droog is. Na een heerlijk ontbijt en nog wat extra koffietjes vertrek ik, via een omweg langs Arnhem, naar m’n volgende bestemming: Parkhotel de Bosrand in Ede.

Eerst even m’n remmen proberen te fixen, want de blokken lijken behoorlijk op te zijn. Helaas blijkt het lastiger dan gedacht om dat te regelen, waardoor ik uiteindelijk op het einde van dag 3 nauwelijks meer kan remmen. Wederom een wijze les…

Ondertussen fiets ik over geweldige gravelpaden over kroondomein het Loo en stop ik meerdere malen om te genieten van het uitzicht, van roedels edelherten of reeën.

In de buurt van Arnhem beginnen de hoogtemeters toe te nemen. Ook blijken de zogenaamde gravelpaden steeds vaker zandpaden. Paden waar in deze periode (hoogzomer) met 40 mm bandjes niet doorheen te komen is.

Ik vind het allemaal prima. Ook lopen is in deze geweldige omgeving alles behalve een straf. Planken Wambuis is een van de hoogtepunten van de dag. Niet alleen vanwege de geweldige gravelpaden en de fantastische natuur; het zijn vooral de wilde paarden die de meeste indruk op me maken. Ik wist überhaupt niet dat dat in Nederland bestond.

Wilde paarden, ik wist überhaupt niet dat dat in Nederland bestond.

Moe, maar voldaan kom ik na ruim 120 km gravel (maar stiekem ook best veel bospaden vol boomwortels…) aan bij m’n hotel. Ik ben gesloopt. Van de kilometers. Maar ook van alle indrukken. Tijd dus voor een IPA nadat ik m’n fiets in de afgesloten fietsenstalling heb gezet.

Na een douche, diner in het hotel en nog wat biertjes met wat Britse werklui, besluit ik weer relatief vroeg te gaan slapen. Morgen staat er wederom ruim 120km gravel op het programma.

Na een heerlijk ontbijt duik ik direct de bossen van Ede in. Het is heerlijk weer en ik heb zin in de dag. Niet veel later hoor ik geritsel in de struiken. Een paar wilde zwijnen die kennelijk op zoek zijn naar een slaapplek, want aan de omgewoelde bodem te zien, hebben ze een drukke nacht achter de rug. De  route loopt vandaag via Ede weer terug naar Arnhem en van daaruit via zoveel mogelijk onverharde paden terug naar Huizen. Ook nu weer is de route gebaseerd op een van de Gravelrides.cc routes en dat betekent normaliter dat het prachtig is. Maar ook dat naast gravelpaden af en toe een wortelig bospad voorbij komt.

In de buurt van Arnhem merk ik dat mijn remblokken inmiddels volledig op zijn. Bovenaan de afdalingen al remmen dus en dan maar hopen dat je op tijd stil staat.

Mijn remblokken zijn op, dus bovenaan de afdalingen al remmen  en dan maar hopen dat je op tijd stil staat.

Ook vandaag valt het me op hoe vriendelijk iedereen onderweg is. Je leest tegenwoordig veel over agressie tussen wielrenners en andere weggebruikers, maar als gravellaar is me dat nog vrijwel niet overkomen. Weer een reden om af en toe het asfalt in te ruilen voor het gravel.

Begin van de middag merk ik dat de kilometers van de afgelopen dagen erin beginnen te hakken. Tijd dus voor een stop bij het lokale tankstation om de broodnodige suikers aan te vullen…

De laatste 50 kilometer naar huis zijn pittig, maar de herinneringen van de afgelopen dagen zorgen ervoor dat ik met een grote glimlach op m’n fiets zit.

Dit ga ik zéker vaker doen. Het is heerlijk om een paar dagen buiten te zijn en niets te hoeven. Behalve fietsen natuurlijk; maar da’s geen opgave. Ik vind het ook heerlijk om alleen te zijn. Even in m’n eigen wereld. Fietsen op m’n eigen tempo. Stoppen wanneer ik daar zin in heb. Eten als ik trek heb en gaan slapen en opstaan wanneer ik dat wil. Samen reizen heeft ook z’n voordelen, maar ik ga ook zéker nog een keer alleen!