Bijna twee jaar hebben we met CYCLOsportive de reis naar DE Maratona dles Dolomites kunnen voorbereiden. Corona ga ons extra tijd, maar het zorgde ook voor veel stress. Pas op het laatste moment kregen we groen licht om af te reizen naar Italië. Met een mooie groep fietsers. Allemaal stonden ze te trappelen van ongeduld om eindelijk weer aan een Granfondo te mogen deelnemen! De Maratona overtrof al onze verwachtingen!
Tekst: Gerrit Vermeulen, Beeld: Sportograf, Buddy Vos, Gerrit Vermeulen
Het draaiboek ligt al even klaar, we moeten het alleen nog even uitvoeren. Met een bus volgeladen met spullen voor de reis, rijden we vanuit Nederland naar de Passo Campolongo. Deze pas verbindt de stadjes Corvara en Arabba en op de top ligt Hotel Laguscei. Voor CYCLOsportive de uitvalsbasis voor de reis naar de Dolomieten. Op donderdag druppelen 1 voor 1 de gasten binnen. Met een big smile, van we mogen weer fietsen in het buitenland en vanwege de geweldige ligging van het hotel. Weg van de drukte in Corvara en uitkijkend op fantastische rotsformaties waar de Dolomieten bekend om staan.Had ik nu maar beter naar het stemmetje in mijn hoofd geluisterd! Sparen, sparen, sparen. Te laat.
Passo delle Erbe
Genieten van de Dolomieten kan op verschillende manieren. Een uitstekende manier is om de Dolomieten al fietsend te leren kennen. Op de eerste fietsdag trekken we met de groep naar de Passo delle Erbe. Wat ons betreft een pareltje. Denken alle deelnemers daar net zo over? Wij vermoeden van niet. De Passo delle Erbe is een zware klim. Vanaf het hotel dalen we ruim 20 kilometer af richting de voet. Iedereen is warmgedraaid, het klimwerk kan beginnen. Maar het begin is gelijk loeizwaar! Het geschakel en geratel van kettingen over tandwielen is vanaf de eerste stijgende meters hoorbaar. Iedereen zoekt zijn of haar eigen tempo en al snel is het grootste kransje bij iedereen favoriet. Maar de beloning op de top is fenomenaal! Lunchen op het terras van Utia Börz is geen straf.
Niets moet alles mag
Op de tweede fietsdag in de Dolomieten staat eigenlijk de Sella Ronda op het programma. Een rit van ‘slechts’ 55 kilometer. Maar wel met ruim 1.700 hoogtemeters. De rit van een dag eerder, naar de Passo delle Erbe, was 75 kilometer lang met bijna 2.000 hoogtemeters. We zijn het in ons vlakke land niet gewend. Daarom besluiten we het programma aan te passen. In plaats van de Sella Ronda zetten we met de groep koers naar de top van de Passo Gardena. Een uitgedunde groep. Bij CYCLOsportive mag alles en niets moet. Een deel van de groep besluit om de benen niet meer in te spannen. Een dag later moet immers de Maratona gereden worden. En een ander deel van de groep gaat toch de Sella Ronda fietsen en fietst op de Gardena met ons mee.
Passo Gardena
De voet van de Passo Gardena ligt in het stadje Corvara. Dat de Maratona hier een dag later van start gaat is nu goed merkbaar. Het is een drukte van belang. Het stadje wordt overspoeld door duizenden fietsers en er wordt flink gesjouwd met drankhekken om alles af te kunnen sluiten voor de grote dag. Eenmaal het stadje uit kunnen we in relatieve rust de Gardena beklimmen. Een heerlijke klim die alleen naar het einde toe in de bochten steile stukken kent. Eigenlijk gaat onze hartslag alleen serieus omhoog als een Italiaan op het terras een geparkeerde fiets aantikt. Domino D-Day op de top van de Gardena! We hebben geluk, het domino-effect stopt precies bij onze fietsen. Terug in het hotel kunnen Emil (mechanieker) en Martin (masseur) vol aan de bak. Een laatste check van de fietsen, een laatste massage en iedereen is klaar voor de Maratona!
DE Maratona
Iedere dag bespreken we met de deelnemers hoe de fietsdag is verlopen en hoe de volgende dag er uit zal zien. Korte besprekingen. Maar de pre-race-briefing op de dag voor de Maratona duurt langer. De gasten hebben veel vragen over de voorbereiding, de start en de race zelf. Gelukkig hebben we met CYCLOsportive meer dan voldoende ervaring en kunnen we alle vragen beantwoorden. Iedereen kan gerust gaan slapen. Maar niet lang, om 4.30 uur zitten we aan het ontbijt om op tijd bij de start te zijn.
138 kilometer en 4.000 hoogtemeters
De spanning is merkbaar. De deelnemers zijn minder spraakzaam dan de andere dagen. Er staat ook wat te gebeuren! De Maratona dles Dolomites, 138 kilometer met ruim 4.000 hoogtemeters met achtereenvolgens de Passo Campolongo, Passo Pordoi, Passo Sella, Passo Gardena en nog een keer de Passo Campolongo. En dit is pas lus 1 van deze loodzware uitdaging. Na de tweede keer de Campolongo volgen nog Colle de Santa Lucia, Passo Giau, Passo Falzarego/Valparola en tot slot de Mür dl Giat (de Keutenberg van Badia). Voor de deelnemers die de route 106 kilometer fietsen, liggen er ook nog 3.000 hoogtemeters in het verschiet.
Het is koers richting de Giau
De Maratona wordt live uitgezonden op de RAI, de helikopters in de lucht geven extra cachet aan het evenement. Extra spanning ook. De Maratona is niet zomaar een Granfondo, het is DE MARATONA! Om 6.30 uur worden we weggeschoten. Snelle Italianen schieten mij voorbij. Ik heb de deelnemers in de pre-race-briefing op het hart gedrukt zich niet gek te laten maken. De Passo Giau is een loodzware klim. Zorg dat je hier nog iets over hebt! Ik hoor het mij nog zeggen. Alle deelnemers staan met hun eigen ambitie aan de start. De een wil de Maratona gewoon uitrijden, de ander wil een snelle tijd neerzetten. Het lukt om me tijdens de eerste lus te sparen. Maar als we in Arabba linksaf slaan en koers zetten naar de Passo Giau gaat het mis. Ik zit in een groep van 15 man en het gaat hard. Te hard! Maar ik ga mee. Racen is zo leuk. Maar ik weet ook dat ik ergens de tol moet gaan betalen. De Passo Giau wordt een lijdensweg, om van de Passo Valzarego nog maar te zwijgen. Het lichaam is leeg. In de afdaling richting Mür dl Giat voel ik de kramp opkomen. Ai ai ai… Had ik nu maar beter naar het stemmetje in mijn hoofd geluisterd! Sparen, sparen, sparen. Te laat.
Mür dl Giat
De Mür dl Giat is afgezet met dranghekken. Het regent, maar toch staan hier veel mensen om de vermoeide deelnemers aan te moedigen. De helden van de Maratona worden hier omhoog geschreeuwd. Ik denk er niet aan om een voet aan de grond te zetten. Met mijn laatste krachten duw ik de pedalen omlaag. De klim is nog geen kilometer lang, 13% gemiddeld met uitschieters naar 19%. Het zorgt bij mij, tot 3x toe, voor krampaanvallen in mijn bovenbeen. Niet stilvallen, blijven trappen! En het lukt. De laatste kilometers naar de finish zorgen voor een heerlijk gevoel. Ik kruip in het wiel van een sterke Duitser. Bij de finish twijfel ik even of ik nog een sprintje eruit pers. Nee, de vriendelijke Duitser mag zijn wiel als eerste over de streep duwen. DE Maratona zit erop.
In de bar van het hotel zit iedereen te glunderen. Het ene na het andere avontuur wordt gedeeld met de groep. De Maratona is een avontuur, een geweldige uitdaging. En iedere deelnemer heeft zijn of haar eigen prachtige verhaal. Op naar volgend jaar!
Wil jij volgend jaar met CYCLOsportive mee naar de Maratona? Vanaf 15 september zetten we de inschrijving open op cyclosportive-travel.nl. Zet deze datum in je agenda, de ervaring leert dat deze reis heel erg snel vo zit.
